Türkçeyi Doğru Kullanıyor muyuz? Türkçe Öğretmeni Adaylarının Yazılarındaki Yazım ve Noktalama Hatalarının Tespit Edilmesi
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.15349432Keywords:
Punctuation marks, spelling rules, , teacher candidates, Turkish languageAbstract
Language plays a fundamental role not only as a primary tool of effective communication among individuals but also in the structuring and transmission of thought. Written expression, as a mode of language use, requires the correct, clear, and effective employment of linguistic elements, with adherence to spelling and punctuation rules being an indispensable component of this process. In particular, the ability of teacher candidates to accurately apply spelling and punctuation rules directly influences both their individual communication competencies and their professional qualifications. In this context, examining Turkish teacher candidates’ knowledge and application levels regarding spelling and punctuation rules provides important insights into enhancing the quality of language education. Accordingly, the aim of this study is to determine the knowledge and application levels of Turkish teacher candidates concerning spelling and punctuation rules. The study was conducted using a qualitative research design, specifically a case study method. Data were collected through interview forms, fill-in-the-blank exercises, and dictation practices. The study group consisted of 84 volunteer Turkish teacher candidates from different year levels. The collected data were analyzed through content analysis. The findings revealed that although teacher candidates possess a general knowledge of spelling and punctuation rules, they experience difficulties in applying this knowledge correctly and consistently during written expression. In particular, high error rates were identified in the use of basic punctuation marks such as commas, semicolons, question marks, and colons. Significant deficiencies were also observed in areas such as the spelling of compound words, the correct use of conjunctions (de and ki), the use of capital letters, and the use of the circumflex accent. Furthermore, frequent mistakes were found in the spelling of foreign-origin words. Based on these findings, it is recommended that the teaching of spelling and punctuation rules be supported with practice-oriented activities, that teacher candidates be encouraged to develop self-assessment habits in written expression, and that they be guided to follow current developments in language use.
References
Aktaş, S., ve Gündüz, O. (2019). Yazılı anlatımda okumanın etkisi. Milli Eğitim Dergisi, 48(224), 300-314.
Aktaş, V. (2017). İletişim olgusu ve birey-toplum etkileşimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (38), 99-110.
Akyol, H. (2011). Türkçe ilkokuma yazma öğretimi (5. baskı). Pegem Akademi.
Arıcı, A. F. (2021). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatım hatalarının analizi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 9(1), 42-59.
Arslan, A. ve Şahin, T. (2021). Türkçe öğretmeni adaylarının yazım ve noktalama kurallarını kullanma düzeyleri. Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 19(1), 210-227.
Başaran, M., ve Kandıran, E. (2020). Akademik yazılarda yazım ve noktalama hatalarının değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(2), 520-537.
Demir, T. ve Açıkalın, F. (2022). Sözlü iletişimde kültürel unsurların etkisi. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 14(1), 53-67.
Demir, T. ve Batur, Z. (2017). Türkçe öğretmeni adaylarının yazım ve noktalama becerileri üzerine bir değerlendirme. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(2), 210-228.
Demiray, U. (2014). İletişim ve toplum. Pegem Akademi.
Erdoğan, T. ve Aydın, B. (2021). Dijital çağda yazılı iletişim: E-posta ve sosyal medya kullanım alışkanlıkları. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(36), 215-230.
Gök, B. (2014). Yazılı anlatımda noktalama işaretlerinin önemi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 12(2), 110-125.
Gök, M. (2014). Türk dilinde yazım kuralları ve noktalama. Dilbilim Yayınları.
Güneş, F., ve Özkan, Y. (2018). Türkçe öğretmeni adaylarının yazım hataları üzerine bir inceleme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(55), 110-120.
Güney, S. (2012). İletişim: Kavramlar ve süreçler. Nobel Yayıncılık.
İşeri, K., ve Ünalan, S. (2018). Toplumda okuma alışkanlığı ve yazım yanlışları ilişkisi. Türk Dil Bilimi Dergisi, 12(1), 90-105.
Karatay, H., ve Kükrer, E. (2023). 5. sınıf öğrencilerinin noktalama yanlışları üzerine bir inceleme. Milli Eğitim Dergisi, 52(1), 77-93.
Kıral, B. (2020). Nitel bir veri analizi yöntemi olarak doküman analizi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15, 170-189.
Korkmaz, İ. ve Kaptan, S. (2020). Öğretmen adaylarının yazılı anlatım yeterlikleri üzerine bir değerlendirme. Türkçe Eğitim Dergisi, 8(4), 432-449.
Köseoğlu, Y. ve Tuncer, M. (2020). Öğretmen adaylarının sözlü iletişim becerileri ile empatik eğilimleri arasındaki ilişki. Milli Eğitim Dergisi, 49(226), 210-228.
Kurnaz, H. ve Aykaç, M. (2019). Yazılı anlatım becerilerinin geliştirilmesinde öğretim programlarının rolü. Milli Eğitim Dergisi, 48(223), 85-100.
MEB. (2018). Türk dili ve edebiyatı dersi öğretim programı (Ortaöğretim). Millî Eğitim Bakanlığı.
MEB. (2019). Türkçe dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 1-8. Sınıflar). Millî Eğitim Bakanlığı.
Miles, M., ve Huberman, M. (1994). Qualitative data analysis. Sage: An Expanded Sourcebook.
Neuman, W. (2012). Toplumsal araştırma yöntemleri: nicel ve nitel yaklaşımlar (5. Baskı). Yayın Odası.
Opuş, S., ve Karakaş Tayşi, E. (2022). Türkçe öğretmenlerinin noktalama işaretlerini kullanma düzeyleri. Türkçe Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 2(1), 25-39.
Ozan Leymun, Ş., Yurdakul, K., ve Ferhan, O. (2017). Eğitim ortamlarında durum çalışmasının önemi. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 5(3), 367-385.
Öztürk, M. ve Kurnaz, A. (2019). Öğretmen adaylarının yazılı anlatımda öz değerlendirme alışkanlıkları. Türk Dili ve Edebiyatı Araştırmaları Dergisi, 7(2), 233-247.
Saban, A. (2008). Okula ilişkin metaforlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yöntemi (55), 459-496.
Şahin, C., Yıldız, M., ve Yalçın, A. (2011). İlköğretimde Türkçe öğretimi. Pegem Akademi.
Şahin, M., Aydın, B., & Yılmaz, A. (2011). Türkçede yazım kuralları ve noktalama işaretlerinin kullanımı. Nobel Yayıncılık.
Şimşek, A. ve Yıldız, S. (2019). Yazım ve noktalama kurallarının öğretmen adayları üzerindeki etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 17(2), 45-58.
Taşdemir, M. ve Yıldız, E. (2021). Öğretmen adaylarının noktalama işaretlerini kullanım düzeyleri. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 77-90.
Ültay, E., Akyurt, H., ve Ültay, N. (2021). Sosyal bilimlerde betimsel içerik analizi. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 10, 188-201. https://doi.org/10.21733/ibad.871703
Ünalan, S. (2006). Sözlü ve yazılı iletişim. Alfa Yayınları.
Yıldız, A. ve Sağ, R. (2020). İletişim ve dil: Sözlü ve yazılı iletişimde etkili kullanım. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 18(2), 137-150.
Yıldız, A. (2019). Sözlü iletişimde beden dilinin önemi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(62), 623-629.
Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Vafa SAVAŞKAN , Nurşah ÖZER

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.